De Zuid-Afrikaanse projecten

In januari 2017  namen we weer een kijkje nemen bij de Zuid-Afrikaanse projecten. Een samenvatting.

Het Daycare centrum Thembalethu doet het erg goed. De crisisjaren liggen achter hen. De locale bevolking en overheid is meer betrokken bij het center.  Momenteel krijgen er meer dan 100 kinderen dagelijks te eten, het armoede probleem wordt dus nog niet minder. Regelmatig zijn er trainingen in de door Stichting Afrika gebouwde hal.  De capaciteit van de gebouwen loopt nog tegen de grenzen aan. In KwaMhlanga is het heel lastig om fondsen te werven voor uitbreiding, dus als het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat.Om de kosten voor het levensonderhoud van al die kinderen te drukken is de groentetuin nog verder uitgebreid. De lokale bevolking werkt er  als vrijwilliger en krijgt als beloning ’s middags een maaltje groente mee.

Het winkel complex ligt er wel enigszins verlaten bij, maar het is er niet zo’n bende als vorig jaar. 3 winkeltjes zijn operationeel zijn, maar 1 daarvan is vorige week opengebroken. Dat blijft toch ook een groot probleem: Zodra iemand ook maar denkt, dat er wat te halen valt wordt er met grof geweld ingebroken, Pakken wat je pakken kan. In dit geval is er alleen schade aan deuren en ramen, want de huurder had zijn handelswaar al mee genomen naar huis.

In Nakakela is het onveranderd druk, de verhalen over jonge terminale patiënten worden steeds schrijnender. Ondanks alle inspanningen om de HIV crisis te lijf te gaan, van hulpverleners, regering en schoolleiding zijn de 20 bedden van de kliniek iedere maandag vol. Als het vrijdag is,  zijn er weer 10 bedden leeg: 5 Patiënten overlijden, sommigen worden doorgestuurd naar reguliere ziekenhuizen in Pretoria of Johannesburg , een enkele  patiënt  gaat opgeknapt naar huis. Er bestaat steeds meer behoefte aan een counseling Home, waar de leefomgeving van de AIDS patient ondersteuning en hulp krijgt om om te gaan met hun kwetsbare familieleden en om terecht te kunnen met alle vragen die er nog steeds zijn.

De kookhoek

Bij Ekukanyeni was het weer aangenaam vertoeven. Nomsa doet met zoveel liefde haar werk, en bijna iedere week staan de community workers aan haar deur met weer een nieuw noodgeval. Zij weten de weg heel goed te vinden. Langzaam komt er ook enige compensatie in de vorm van toelages voor deze noodopvang. Verder schuimt Nomsa de winkels af, of er nog rijst of maismeel te scoren valt, of fruit of groente. Het incontinentiemateriaal wat we bij ons hadden werd met groot gejuich begroet, niet te betalen in Zuid-Afrika en ook lang niet zo goed. Als je dan bedenkt, wat hier weggesmeten wordt, wordt je even stil.

Niet alles loopt van een leien dakje: De waterbron is  2 weken na het boren al opgedroogd, er moet 30 meter dieper geboord worden. Aan de keuken moet ook nodig wat gebeuren: Na 5 jaar is het niet precies HACCP meer. Het aanrecht is veel te klein voor die grote pannen en de muren worden nooit meer wit, hoeveel kalk je er ook op smeert. Tegels zou helpen.  Bij een werkbezoek in Oktober 2016 heeft de projectleider van de Wilde Ganzen geconstateerd dat vervolghulp heel nodig zou zijn en dat zij daarin willen meedenken en ondersteunen. Dus nu loopt de projectaanvraag.